Ο ιστός από το αρχαίο ἵστημ, στέκομαι ή αλλιώς αργαλειός χρησιμοποιούταν από τις γυναίκες στα βάθη των αιώνων και αποτελούσε ζωτικό μέρος του σπιτιού. Ικανοποιούσε βασικές ανάγκες όπως ένδυση και υφαντά για την καθημερινή χρήση της οικογένειας.

Τα νήματα που χρησιμοποιούσαν ήταν μαλλί, μετάξι και βαμβάκι. Η επεξεργασία του μαλλιού γινόταν από τις ίδιες τις γυναίκες. Μια διαδικασία επίπονη και κουραστική που ακολουθούταν από τη βαφή όπου για να πετύχουν τον επιθυμητό χρωματισμό χρησιμοποιούσαν και τα ανάλογα φυτά όπως φλούδια καρυδιών, λουλάκι ή ριζάρι. Η αρχαία λέξη για την υφαντουργία ήταν η λέξη «ταλασία» από το επίθετο «τάλας» που σημαίνει ταλαίπωρος.

Σήμερα ο χειροκίνητος αργαλειός έχει σχεδόν καταργηθεί αφού έχει αντικατασταθεί από τον ηλεκτρικό και η διαδικασία της ύφανσης έχει μηχανοποιηθεί. Μπορούμε μόνο να βρούμε σε ελάχιστα σπίτια και σε μουσεία λαϊκής τέχνης.